Mendeley

Mendeley is een reference management (webbased) tool. dat mogelijk ook gebruikt kan worden om groepen van informatie te voorzien. Op Netvibes heeft de Childhood Cancer Group een account aangemaakt met daarin o.m. een PubMed bestand over late effecten bij overlevers van kinderkanker. De vraag is of Mendeley hiervoor beter geschikt is.
Ik heb daarom een Mendeley account aangemaakt en geprobeerd om publicaties uit PubMed in Mendeley te krijgen, niet via knippen en plakken, maar direct vanuit PubMed via de Mendeley Webimporter. Om niet al te veel artikelen te importeren en om de data wat hanteerbaar te houden, heb ik in PubMed even op mijn eigen naam gezocht, totaal 15 referenties, waarvan er maar 3 echt (mee) door mij geschreven zijn. Deze heb ik aangevinkt, en geïmporteerd. Maar helaas maakt Mendeley er een snapshot van, en in één documnet zitten nu in My Library 15 referenties, waarvan er 12 niet relevant zijn. Dus toch knippen en plakken?
De enige uitweg die ik zo snel zie is een omweg: eerst exporteren van de PubMed data naar een lokale file, importeren in Reference Manager of EndNote o.i.d. (sic!), als IRS-file exporteren en daarna importeren in Mendeley. Dat klint toch wel heel merkwaardig. Misschien weten jullie een betere oplossing? Ik houd me aanbevolen.

New database of examples of good reporting of RCTs

Zie hiervoor de recente publicatie van Moher et al in Trials:

Resources for authors of reports of randomized trials: harnessing the wisdom of authors, editors and readers.
D. Moher, S Hopewell, KF Schulz & DG Altman

Trials 2011, 12:98  doi:10.1186/1745-6215-12-98

Fans van PubMed

In een vorig bericht heb ik een paar tweet-berichten aangehaald, waarvan de auteur zich behoorlijk negatief over PubMed uitliet, zonder verder op de reden hiervan uit te weiden. Al deze hate-tweets worden trouwens worden verzameld op een website. Een link daarnaartoe vond ik in een tweet van 18 april j.l.: “#hate #pubmed ? 34 people agree. More on Pubmed page: http://j.mp/1jRXvA?”
Als je even goed kijkt staat er onder aan de pagina nog een link naar positieve berichten over PubMed. Gelukkig zijn er andere mensen die niet zo negatief reageren. En uiteraard kan PubMed altijd beter en anders.

RSS op tweets

De meeste twitterberichten (tweets) zijn voor mij niet interessant voor mijn werk. Maar toch zijn er tweets die wel degelijk belangrijke informatie kunnen bevatten. Een manier om tweets te lezen is op bepaalde termen een RSS feed te maken (via search.twitter.com), en de berichten op een geschikt tijdstip door te nemen.
Ik heb een paar RSS-feeds op tweets lopen, waaronder één op #systematische reviews en één op #pubmed.
Vooral die op #pubmed leveren zo nu en dan aardige tweets op, maar ook tweets onder de noemer van ‘wat moet ik er mee’ trouwens. Wat te denken van wat berichten op 16 maart j.l.: “Ik haat #pubmed” van Mark Gaal, of “nuttige literatuur, where are you? #pubmed” van een Jee Dee, en op 23 maart: “Ik weet niet wie #pubmed heeft uitgevonden maar ik snap er niks van. #baggerzooi” geschreven door Trucianne. Mark Gaal studeert geneeskunde of heeft dat gestudeerd aan de UvA (lees AMC), Jee Dee kan ik niet echt plaatsen, in haar Bio staat o.m. psychologie, vandaar misschien een hartekreet over PubMed. Trucianne is een student.
Toch geven de drie bovenstaande berichten te denken. Een aantal (jonge) mensen is niet in staat om de PubMed zoekmachine de doorgronden. Ligt dat aan PubMed, aan deze mensen zelf, aan het onderwijs?
Naast deze komen zoals gezegd ook andere aardige tweets naar boven. Bijvoorbeeld The Science Network, #pubmed’s social network parody: http://bit.ly/fkzIFE op 4 april (via @deweysnotdead). Uiteindelijk is deze laatse tweet 7x door anderen geretweet. En dat vind ik toch wel een nadeel van twitter: heel veel ruis.

EBM hooglereaar

Sinds 22 maart j.l. bebben we een officiële EBM hoogleraar. Rob Scholten, directeur van het Dutch Cochrane Center, hield toen zijn oratie getiteld ‘Hoe sterk is het eenzame bewijs‘. In zijn rede ging hij uitgebreid in op de problemen die tijdens het schrijven van systematische reviews naar voren komen: onvolledige publicaties, niet gepubliceerd onderzoek, de industrie die gegevens achterhoudt, en het opzetten van trial registers, waar tegenwoordig nieuw onderzoek bij moet worden aangemeld.
Zeer beknopt ging hij in wat we de komende jaren van zijn leerstoel mogen verwachten: reviews uiteraard, verbeteringen in het traject om tot publicatie te komen, openbaarmaken van alle onderzoeksgegevens.